R&M 12 februari 2019

De enquête van Ruiteren & Mennen over ervaring en incidenten van ruiters, menners, wandelaars en fietsers met grote grazers in begrazingsgebieden is eind 2018 afgesloten. Hieronder het resultaat.

Op de enquête zijn totaal ruim honderd reacties gekomen, welke onderverdeeld kunnen worden in drie groepen.

1. Vijfendertig mensen hebben aangegeven serieus in de problemen te zijn gekomen door de confrontatie met grote grazers in natuurgebieden. De gevolgen zijn van wisselende aard. Van geschrokken tot zelfs opnames in een ziekenhuis. Meldingen van incidenten worden nauwelijks gedaan, omdat vaak niet duidelijk is tot wie men zich hiervoor moet wenden.
2. Zesenvijftig mensen hebben aangegeven zelf geen incidenten te hebben meegemaakt, maar dat ze begrazingsgebieden mijden, omdat ze de aanwezige dieren simpelweg niet vertrouwen en ronduit bang zijn om door het gebied te gaan.
3. Veertien mensen, met name ruiters en menners,  hebben aangegeven de poorten, sluizen en hekken die ze moeten openen en sluiten te veel gedoe vinden. Diverse mensen geven hierbij aan het beangstigend te vinden, dat als een agressief dier aanvalt men door die hekken en poorten als een muis in de val zit. Ze mijden daarom bij voorkeur het hele gebied. 

Algemeen

Het blijkt dat veel mensen van diverse recreatiegroepen zo veel mogelijk de begrazingsgebieden mijden, omdat ze het gevoel hebben onnodige risico’s te lopen met de onbetrouwbare grote dieren. Je wordt niet voor niets via borden steeds gewaarschuwd, is een veelvoorkomende opmerking. De aanbevolen afstand (varieert per gebiedsbeheerder van 25 tot 50 meter) om van de dieren vandaan te blijven is in de praktijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ze blokkeren soms de gehele doorgang is een veel gemaakte opmerking. Ook vindt men dat er vooral in grotere natuurgebieden onvoldoende poorten zijn om bij problemen het gebied veilig te kunnen verlaten.

De ruiters en menners ondervinden vooral problemen met de in- en uitgang van begrazingsgebieden. Te smalle, moeilijk te bedienen poorten en klaphekken, welke men bovendien niet vanuit het paard of menwagen kan bedienen. Hierdoor moet men afstijgen van het paard of de menwagen verlaten. Dit zijn extra handelingen die grote grazers kunnen irriteren en dus weer problemen en risico’s op kunnen roepen.

Conclusie

Uit dit onderzoek blijkt dat begrazingsgebieden met grote grazers in zijn algemeenheid door veel recreanten als een aantienlijke beperking van hun mogelijkheden wordt gezien.